Functiewaardering

In het bedrijfsleven, bij instellingen, bij de overheid, kortom in elke organisatie, moeten werkzaam­heden worden uitgevoerd die verschillen qua aard en inhoud. Vaak wil men in een organisatie een zo objectief mogelijke rangorde van functies naar niveau opstellen, zodat bijvoorbeeld beloningsverhou­dingen kunnen worden onderbouwd.

Als men een systematisch opgebouwde rangorde van functies wil verkrijgen, dan horen alle aspecten in ogenschouw te worden genomen. Bovendien moeten deze naar belangrijkheid tegen elkaar worden afgewogen.

Analytische systemen van functiewaardering, zoals ook ORBA-methode voor functiewaardering, hebben als doel om een verantwoorde rangorde van functies te verkrijgen door:

• systematische omschrijving en analyse van functies;
• een aantal nauwkeurig omschreven en afgebakende aspecten (gezichtspunten genoemd);
• een methode van puntenwaardering.

Men gaat daarbij uit van de functie en van de zwaarte van de eisen die aan de gemiddelde volwaar­dige functievervuller worden gesteld. De uitkomsten van deze systemen van functiewaardering zijn een maatstaf voor de zwaarte van de functies, echter geen maatstaf voor de prestaties of voor de capaciteiten van de medewerkers in die functies.

Functiewaardering is een methode om functieniveaus te bepalen,
niet om de prestatie van medewerkers vast te stellen.

De verkregen rangorde wordt (bijna) altijd gebruikt als hulpmiddel bij het vaststellen van belonings­verhoudingen. De rangorde wordt door middel van groepsgrenzen opgeknipt in functiegroepen (met daarin vergelijkbaar zware functies). Daaraan worden salarisschalen gekoppeld. Dus, hoe zwaarder de functie, hoe hoger de beloning.

De ORBA-methode is een integraal toepasbare methode van analyse en functiewaardering, die voor alle functies in het bedrijfsleven, ongeacht het niveau of het vakgebied, kan worden gehanteerd.

Het gehele proces van ontwikkeling, toetsing en praktijk van de ORBA-methode is en wordt van nabij gevolgd en positief-kritisch begeleid door de deskundigen van de vakverenigingen, zoals de KNS, waarmee de AWVN (als eigenaar van de methode) en EVZ organisatie-advies intensieve contacten onderhouden.

Vakbonden zijn betrokken bij de ontwikkeling van het referentiemateriaal en het maken van procedurele afspraken. Ook zijn zij in staat de toepassing in de praktijk zelf deskundig te volgen en te toetsen.